amón Menéndez Pidal dio a la imprenta en 1906 El dialecto leonés, que foi un catalizador pa los estudios filolóxicos del dominiu llingüísticu ástur o asturlleonés. Quiciabes por esa razón, una bona parte de la filoloxía moderna atribúia Menéndez Pidal la primacía nel emplegu del términu leonés aplicáu a una variedá llingüística viva nel sieglu XX, la consideración conxunta dientro d’un mesmu grupu de les fales tradicionales de los territorios que formaron el vieyu reinu asturianolleonés y la división del dominiu en tres grandes bloques o variedaes. Sicasí, de mou más o menos asemeyáu y en distintes dómines y contestos, delles d’estes idees yá fueren suxeríes o anotaes anteriormente por otros autores. Emplegando una bona riestra de fontes bibliográfiques y alvirtiendo qu’esta llista nun estrinca de xuru toles posibilidaes, esti trabayu fai un repasu al emplegu del términu citáu y de los otros aspeutos estudiaos por Menéndez Pidal en publicaciones de dellos estudiosos anteriores a 1906.